ASV is een paar maten te klein voor ontketend Wageningen

ASV trok op de laatste zaterdag voor de jubileumeditie van de massakamp naar Wageningen. In de laatste vier ontmoetingen won ASV drie keer en werd het eenmaal gelijk. Wageningen was dan ook tot op het bot gemotiveerd om toe te slaan. Onder de impulsen van Wageningen-voorzitter Albert van der Harst groeide het evenement uit tot een ware happening. In plaats van de gebruikelijke 25 partijen werden er maar liefst 34 gespeeld. En dat grote aantal bleek niet in het voordeel van ASV. Althans niet in 2013. Daar waar Wageningen met bijna haar voltallige eerste team aan de topborden verscheen, had ASV slechts de beschikking over drie spelers uit de hoofdmacht. Het waren slechte voortekenen voor de match. Grappig genoeg bleek na afloop dat ASV de meeste ELO-punten achter het bord gebracht had, dus in de breedte moest ASV sterker zijn. Dat was deze zaterdag echter niet zo.

Na vriendelijke woorden van de beide voorzitters over de tegenstander werd de strijd gestart. Zoals elk jaar ging Wageningen als een speer van start. Een punt of vijf achter ligt ASV nooit wakker van, maar nu was het na drie uur spelen ineens 9-1. Hoe kon dat zo gebeuren? Al snel ging het mis bij Michael Mogendorff. 20 jaar niet spelen compenseer je duidelijk niet in een half jaar en zo ging onze oud-eerste teamspeler na materiaalverlies onderuit tegen Rijk Timmer. Ko Kooman volgde dit voorbeeld. Ko Kooman raakte ergens een stuk kwijt tegen Gerbert Kets en werd in het eindspel vanzelfsprekend uitgeteld. André de Groot verspeelde in de opening een stuk tegen Henk Bakker. Onze jeugdleider kreeg daar eerst nog wel drie pionnen voor, maar die raakte hij een voor een kwijt. Ook Barth Plomp verloor snel. Martijn Naaijer opende de aanval op de witte koningsstelling. En die sloeg sneller dan nodig door. Het bleef nullen regenen. Hub Kusters had met slim spel een kwaliteit gewonnen tegen Eric van Mullekom. De Wageninger kreeg echter compensatie in de vorm van een koningsaanval. Hub Kusters kon daar geen verdediging tegen vinden. Bij Erik Wille kwam de zesde nul op rij voor ASV.  De ASV-voorzitter won in de opening met een schijnoffer een pion. Daarna maakte hij al snel een paar verkeerde keuzes. Robin van Leerdam trok met alle stukken richting koning, die niet meer uit het midden wegkwam. Zekria Amani werkte vervolgens die hatelijke nul weg. De speler van ASV 9 leek steeds iets makkelijker spel te hebben tegen Albert Boshoven. De Wageninger gaf echter geen krimp en zo bleef er evenwicht. Richard van der Wel en Bert Torn troffen elkaar al op menig massakamp. Om die reden was de captain van ASV 2 wat lager gezet. Maar door de sterke top aan de Wageningenkant was Bert Torn ook wat lager terechtgekomen. En u raadt het al! Opnieuw zaten de twee tegenover elkaar. Het punt werd na een redelijk vlakke partij gedeeld. Nedzat Sulejmani was intussen wat materiaal achterop geraakt tegen Wim Wiegant. Na dameverlies staakte de ASV-er de ongelijke strijd. Xadya van Bruxvoort was het volgende slachtoffer. Ook daar iets opvallends. Beide teams speelden met één vrouw. Hoe groot is dan de kans dat ze in een wedstrijd aan 34 borden tegen elkaar moeten? Voer voor statistici, maar de twee dames zaten tegenover elkaar. Xadya van Bruxvoort werd door Ekatarina Naipal klemgezet. Langzaam maar zeker werden de mogelijkheden beperkter en uiteindelijk ging het mis. 9-1, zoals ik al schreef. De twee voorzitters stonden op dat moment aan de bar. “Wij hebben wel vaker ruim voorgestaan. Eerst nog maar eens zien”, was Albert van der Harst voorzichtig. En meteen kwam het eerste ASV-punt. Het 13-jarige talent Pieter Verhoef kwam na veel stukkenruil in een net iets gunstigere positie. Marcel Hahné werd in het eindspel vervolgens afgetroefd. En daarmee scoorde Pieter in zijn eentje net zoveel punten als de eerst tien ASV-ers die klaar waren.

Dit was het moment dat de opleving van ASV moest komen. Even zag het daar ook naar uit, maar Kazem Mollahosseini wist met een toren meer niet de goede weg te vinden om uit de vele schaakjes van Leen Vegter te lopen. Zijn koning kwam zelfs op het ‘slechte pad’ en ging waarschijnlijk enigszins onnodig mat. Ook Ruud Wille verzuimde te winnen. Hij verdedigde zich nauwkeurig tegen Cees van de Waerdt. Een stukoffer van de Wageninger klopte vervolgens niet. Alleen vond Ruud Wille niet de winstweg, maar een weg naar eeuwig schaak. Waren die twee partijen wel gewonnen dan was er ineens een flinke serie winstpartijen geweest, want ook Nico Schoenmakers won. Met slim spel wist onze trainingscoördinator Harrie van Lotringen af te troeven. En zo stond er in plaats van 9-5 een 10½-3½ tussenstand op het scorebord. Tsja, zo gaat dat nu eenmaal bij schaken! ASV bleef echter strijden voor een beter resultaat. Peter Boel kwam tegen Jeroen Franssen actief te staan, maar meer dan een remise zat er uiteindelijk niet in. Frank Schleipfenbauer verspeelde in de opening tegen Erik van den Dikkenberg een tempo in de opening. Dat gaf wat problemen en tenslotte moest Frank Schleipfenbauer met toren tegen twee stukken proberen te redden wat er te redden was. Dat lukte niet. Bob Beeke en Stefan Bekker speelden een gelijkopgaand duel en remise was dus ook geen onlogisch resultaat. Theo Koeweiden kwam in een duel met rokades aan verschillende kanten van het bord te laat met zijn aanval. Jaap Melgers was de ASV-er te snel af. Aan het staartbord boekte Peter van Deursen een keurige zege. In een spannende strijd won de ASV-er een kwaliteit tegen Marius Bolck. Het eindspel met een tanend aantal pionnen was nog lastig, maar onze oud-penningmeester deed wat hij moest doen. Kees van Keulen won één bord hoger een tweetal pionnen en het toreneindspel speelde de vader van de talentvolle zoon geroutineerd naar winst. Marc Bruggeman zat erbij en keer er naar. Wouter van Rijn won bij ASV dit seizoen vrijwel elke titel. Dus was het topbord voor hem. Sander van Eijk bleek echter een lastige opponent. Ik vermoed ook dat de dobbelstenen ongelukkig gerold waren, want de opening zag er wat apart uit. Toch verdedigde Wouter van Rijn zich kranig en pas in het eindspel ging het mis. Sneu was de nederlaag van Koen van Keulen. De zoon van de winnende vader stevende op de winst af tegen Joost Hooghiemstra. De stelling was echter enorm ingewikkeld en in de verwikkelingen kwam de Wageninger met een prachtige paardzet. Enigszins verrast liet Koen van Keulen zich daarna matzetten. De andere Koen in het team, Koen Maassen van den Brink raakte tegen Jef Verwoert een stuk kwijt. Tegenspel kwam er niet en de nul dus wel. Martin Weijsenfeld bracht ASV terug tot 16½-7½. Een typische Weijsenfeldpartij gaf onze wedstrijdleider een vrijpion tegen Thomas Slijper. En daar speelde Martin Weijsenfeld handig omheen naar de winst. Paul Schoenmakers hield Marco Otte lang onder druk. De Wageninger bevrijdde zich echter en won zelfs een pion. Actief stukkenspel hield de partij binnen de remisemarges. Daar waar we het al een paar keer over tegenvallers hadden, was er ook zo nu en dan een meevaller. Bent Schleipfenbauer had er één. Richard Christians had een koningsaanval opgezet en het leek een kwestie van tijd dat de gekunstelde verdediging van onze jongeling in zou storten. Ergens vond Bent een truc waar Richard Christians met open ogen intuinde. Eindelijk een extra punt voor ASV en dat na 26 partijen.

Daan Holtackers piekt altijd in de massakamp. De captain van ASV 3 won enkele pionnen tegen Tjerk Sminia. In een spannend middenspel vond Daan Holtackers de winnende combinatie. Ook Dirk Hoogland won. Aan bord drie had de ASV-er steeds prettiger spel tegen Erwin Oorebeek. In de tijdnoodfase won Dirk Hoogland een pion en dat was genoeg voor de winst. Hendrik van Buren bracht een remise in. In een moeilijke partij was de ASV-er twee pionnen achterop geraakt tegen Steef Bijlmakers. Met slim spel werd remise gehaald door zetherhaling. Anne Paul Taal hielp ASV weer wat dichterbij. Vanuit de opening was Bartel Dodeman onder druk gehouden en in de tijdnoodfase werd een vrijpion te veel voor de Wageninger. Ruud Verhoef beloonde zichzelf in het eindspel niet voor zijn goede spel. Gerrit Walstra pakte de laatste strohalm naar remise en na nog een fout bleef Ruud Verhoef gelukkig een nederlaag bespaard. Hans van Capelleveen stond lang goed, maar op enig moment pakte Jan Hendrik Neuteboom het initiatief. De Wageninger kreeg twee verbonden vrijpionnen en toen was het einde snel daar. Hoewel de massakamp al lang beslist was in Wagenings voordeel bleven de Wageningers strijden voor een zo hoog mogelijke winst. Daardoor moesten Sjoerd van Roosmalen en Jochem Woestenburg na afgeslagen remisevoorstellen tot in de laatste secondes scherp blijven. Dat was beide ASV-ers wel toevertrouwd. Sjoerd van Roosmalen hield Fred Jonker op remise en Jochem Woestenburg redde het met een minuspion tegen Clemens de Vos.

20-14 stond er aan het eind van een middag vol strijd en plezier op het scorebord. Positief was dat onze eerste acht borden 4-4 speelden tegen de ijzersterke top van Wageningen. Ook positief was de inbreng van onze aanstormende talenten, die met zijn drieën twee punten scoorden. Jammer was het dat we het niet iets spannende wisten te maken. Dat moet dan maar in 2014 gebeuren als we de 5½-4½ achterstand in Arnhem ongedaan moeten maken.

Geheel in lijn met de prestaties van de senioren ging het ook bij de jeugd mis. De C-jeugd won een van de zes onderlinge wedstrijden aan zeven borden en ook de AB-jeugd won een van de drie wedstrijden. In totaal scoorde de Wageningse jeugd ruim meer dan ASV: 37½-23½. Op de jeugdsite zal ongetwijfeld hierover nog een verslag komen.

In de komende ASV-Nieuws staat ook een artikel over deze wedstrijd en daarin zijn ook de cijfers van tien massakampen opgenomen. 4 juli komt deze ASV-Nieuws uit.